Το σύστημα νεογνών που ακολουθώ
Το σύστημα νεογνών που ακολουθώ:
Κατά τη διάρκεια που τα μικρά βρίσκονται στη φωλιά και μεγαλώνουν, τοποθετώ μικρές ταΐστρες μέσα στη φωλιά για να μάθουν από νωρίς να τρώνε μόνα τους!
Καθώς μεγαλώνουν τα μικρά και φτάνει ο καιρός να πέσουν από τη φωλιά τους, έχω έναν τρόπο να καταλαβαίνω πότε μπορώ να πάρω τα μικρά από τους γονείς τους. Ο τρόπος αυτός δεν είναι η ημέρες ηλικίας, γιατί το κάθε Νταμάρι έχει το δικό του χρόνο ωρίμανσης και συνήθως βλέπουμε ότι τα πιο γρήγορα και κοντινά περιστέρια, είναι έτοιμα να εγκαταλείψουν τη φωλιά τους σε μικρότερο χρονικό διάστημα από ότι τα μακρινά πουλιά, που θα λέγαμε πως είναι και μακράς "ωρίμανσης".
Εκείνο που κοιτάω κυρίως είναι η μασχάλη του Περιστερίου...
Όταν η μασχάλη έχει σχεδόν γεμίσει με πούπουλα τα παίρνω από τις φωλιές και τα χωρίζω από τους γονείς τους σε άλλο δωμάτιο. Σε μία γωνιά του δωματίου στο οποίο τοποθετούνται τα μικρά, έχω μπόλικο άχυρο για να κοιμούνται όλα μαζί το βράδυ. Έτσι νιώθουν ασφάλεια και ζέστη.
Η ποτίστρα σε αυτό το δωμάτιο είναι ακριβώς στο κέντρο του πατώματος και η ταΐστρα βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Ποτέ δεν βάζουμε τις ταΐστρες και τις ποτίστρες των νεογνών σε υπερυψωμένο σημείο, ούτε ακόμα και πάνω σε κάποιο ξύλινο παταράκι ή τούβλο.
Όταν τρώνε τις πρώτες μέρες, στεκόμαστε μέσα στο κουμάσι ή έξω από αυτό, αλλά πάντα έχουμε οπτική επαφή για επίβλεψη.
Τα μικρά που δεν έχουν μάθει ακόμα να πίνουν νερό θα κάθονται σε ένα σημείο με μισάνοιχτα τα μάτια, πράγμα το οποίο είναι ένα σημάδι για μας ότι πρέπει να επέμβουμε. Πιάνουμε Λοιπόν τα μικρά που δεν έχουν μάθει ακόμα να πίνουν νερό μόνο τους και τους βουτάμε τρεις-τέσσερις φορές το ράμφος στο νερό της ποτίστρας. Αυτό πρέπει να γίνεται συνεχώς, μέχρι να σιγουρευτούμε ότι όλα τα μικρά πλέον πίνουν και τρώνε μόνο τους φυσιολογικά.
Από την ημέρα που τα βάζουμε σε αυτό το δωμάτιο το οποίο έχουμε απολυμάνει πιο πριν, δεν ξανά καθαρίζουμε το κουμάσι καθόλου μέχρι τα μικρά να φτάσουν στην αλλαγή της πρώτης πένες, αλλά προσέχουμε να μην υπάρχει στο κουμάσι καθόλου υγρασία και να είναι όσο πιο στεγνό γίνεται.
Καλό είναι 1-2 φορές την εβδομάδα να βάζουμε μαρμαρόσκονη στο έδαφος, ώστε να απορροφά την υγρασία που μπορεί να έχουμε μέσα σε αυτό το δωμάτιο των μικρών.
Ο λόγος για τον οποίο δεν καθαρίζουμε είναι γιατί πρέπει τα μικρά να αναπτύξουν επαρκή αντισώματα ώστε να μην αρρωσταίνουν εύκολα στο υπόλοιπο της ζωής τους. Μόλις τα μικρά φτάσουν να αλλάζουν την πρώτη πένα καθαρίζουμε κανονικά τα κουμάσι.
Όταν τα μικρά αρχίζουν να μαθαίνουν το κουμάσι τους και να συμπεριφέρονται φυσιολογικά, τους δίνουμε για 4 μέρες ηλεκτρολύτες και καλό θα είναι να τους δώσουμε και από ένα χάπι τριχομονάδας. Η τροφή τους θα πρέπει να είναι ενα κανονικό πολύσπόρο, απλά αντί για καλαμπόκι να εμπεριέχει μέσα popcorn το οποίο είναι μικρότερο καλαμπόκι σε μέγεθος.
Πριν από την πρώτη πτήση, τα βάζουμε επάνω στο πορτέλο για να τα βοηθήσουμε να μάθουν την έξοδο και να εγκλιματιστούν με αυτήν. Εννοείται πως το πορτέλο είναι κλειστό αλλά τα πουλιά μπορούνε να δούνε τον εξωτερικό χώρο του κουμασιού τους. Επίσης μπορούμε να βάλουμε κάποια προεξοχή με κάποιον ξύλο ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να μας βοηθήσει ώστε να μπορούν να βγαίνουν από το πορτέλο, χωρίς να πέφτουν στο έδαφος και να τους είναι εύκολο αν χρειαστεί να ανέβουν στην επάνω μεριά του πορτέλου και να ξανά μπουν μέσα. Μιλάμε πάντα για το κλασικό επαγγελματικό μεταλλικό πορτέλο του εμπορίου ή κάτι παρόμοιο.
Στο πρώτο πέταγμα που θα κάνουμε, δεν πρέπει να κυνηγήσουμε τα πουλιά σε καμία περίπτωση αλλά πρέπει να ανοίξουμε το πορτάκι και να τα αφήσουμε να βγούνε μόνα τους. Τα αφήνουμε για περίπου 2 ώρες να κάνουν ότι θέλουν και μετά τα ξανά κλείνουμε μέσα.
Πολύ σημαντικό είναι να πετάμε τα μικρά πουλιά νηστικά!
Αφού πετάξουν για δύο ώρες νηστικά, τότε τα βάζουμε μέσα και ρίχνουμε τροφή στην ταΐστρα και δεν τα ξανά βγάζουμε μέχρι την επόμενη μέρα.
Μετά από κάποιο καιρό που τα πουλιά πετάνε, αρχίζουμε να βάζουμε κανονική τροφή όπως και στα υπόλοιπα πουλιά ανεξαρτήτως ηλικίας. Αρχίζουν δηλαδή να ακολουθούν το πρόγραμμα σίτισης και βιταμινών μαζί με τα υπόλοιπα περιστέρια.
Όταν αρχίζουν να πετάνε για μία ώρα περίπου, καλό θα είναι να τα ανοίγουμε πρωινές ώρες για την καθημερινή τους προπόνηση, διότι απομακρύνονται αρκετά από τον περιστερώνα τους πλέον και πρέπει να τους δώσουμε αρκετές ώρες να βρούνε το κουμάσι τους σε περίπτωση που χαθούν σε κάποια πτήση ανίχνευσης της περιοχής τους.
Όταν φτάσουν στην αλλαγή της πρώτης περνάς, θα πρέπει να εξαφανίζονται για τουλάχιστον μία ώρα κάθε φορά που τα ανοίγουμε. Σε διαφορετική περίπτωση πρέπει να ελέγξουμε την υγεία τους γιατί το πιο πιθανό είναι να υπάρχει κάποιο πρόβλημα στα περιστέρια μας και να μην θέλουν να πετάξουν.
Προπόνηση μικρων:
Εγώ δεν κοιτάω την ηλικία ώστε να αρχίσω τις προπονήσεις, γιατί κάθε ράτσα έχει όπως είπαμε και παραπάνω, την δικιά της ηλικία ωρίμανσης. Αυτό που μου δίνει το πράσινο φως ώστε να αρχίσω τις προπονήσεις στα μικρά περιστέρια, είναι να έχουν αλλάξει την δεύτερη πένα και να πηγαίνουν προς την τρίτη. Εάν πετάνε για πάνω από μία ώρα στο κόμμα στους και έχουν φτάσει να αλλάζουν την δεύτερη προς τρίτη πένα, μην τα φοβάστε να τα στείλετε σε προπόνηση και μπορείτε να τα στείλετε κατευθείαν στα 15 χιλιόμετρα γιατί είναι σίγουρο ότι από μόνα τους έχουν απομακρυνθεί περισσότερο. Εάν θέλετε, μπορείτε να βάλετε και κάποια παλιότερα περιστέρια μέσα στο κοπάδι, για να λειτουργήσουν ως οδηγοί του κοπαδιού.
Στην επιστροφή:
Μετά τα πρώτα 1-2 δοκιμαστικά στα 15 km ανεβαίνουμε ανά 10 χιλιόμετρα και οι πίστες προπόνησης πρέπει να σχηματίζουν μία βεντάλια στο χάρτη, δηλαδή δεν θα πάμε σε αντίθετες κατευθύνσεις άλλα ξεκινώντας π.χ. από τον βορρά, κατευθυνόμαστε προς την δύση και μετά προς τον Νότο.
Μέχρι τα 50km μπορούμε να κάνουμε προπόνηση 2 φορές την εβδομάδα αλλά μετά τα 50km καλό θα είναι να τα πετάμε μόνο 1 φορά την εβδομάδα, για να προλαβαίνουν να αναπληρώνουν τη χαμένη ενέργεια και να επανέρχονται. Όταν οι προπονήσεις φτάσουν στα 50km τότε επαναλαμβάνουμε 4-5 προπονήσεις στα 30 έως 50 χιλιόμετρα και μετά είναι έτοιμα να φύγουν ακόμα και για τα 100-150 χιλιόμετρα χωρίς κανένα πρόβλημα.
Τα μικρά μετά τα 100km θα αρχίσουν να ξεδιαλέγονται και να γίνεται η επιλογή σε αυτά που έρχονται πολύ εξαντλημένα και σε αυτά που έρχονται σε καλύτερη κατάσταση. Αυτά που έρχονται από τα 100 χιλιόμετρα σε κατάσταση διάλυσης, εγώ δεν τα κρατάω στο κουμάσι μου... Επιμείνετε Τέσσερις φορές στα 150 χιλιόμετρα και τέλος... Έχετε διαλέξει τους μικρούς αθλητές που θα αγωνιστούν τον επόμενο χρόνο σε μεγαλύτερα χιλιόμετρα και πιο δύσκολες πίστες.
Πολλές φορές, εάν έχω μεγάλο αριθμό νεογνών και θέλω να λιγοστέψει η ομάδα μου, θα πάω μέχρι τα 300-350 χιλιόμετρα για να μείνουν αυτά που πραγματικά αξίζουν. Αυτό βέβαια σε καμία περίπτωση δεν είναι απαραίτητο να γίνει. Να θυμάστε, ότι τα περιστέρια για μακρινές αποστάσεις δεν έχουν καλά αποτελέσματα όταν είναι σε μικρή ηλικία.
Θεραπείες:
Αφού κάνουμε κάποιες προπονήσεις μέχρι 30-50km πρέπει για 3 ημέρες πριν τα πάμε στα 100km να τους κάνουμε μία θεραπεία για ορνιθωση και αναπνευστικά.
Εγώ χρησιμοποιώ το Orni Special για 3 ημέρες πριν τα 100 χιλιόμετρα και 15 μέρες μετά δίνω BS για τριχομονάδα. Την ημέρα που επιστρέφουν από την πίστα χρειάζονται ηλεκτρολύτες στο νερό και μία καλή τροφή για να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους.
Σε περίπτωση υψηλής θερμοκρασίας και πολύ ζέστης καλό είναι να δίνουμε ηλεκτρολύτες και 1 μέρα πριν την πίστα προπόνησης.
Εάν αντιληφθούμε συμπτώματα Adeno coli δηλαδή αρχίσουν να κάνουν εμετό ωμή τροφή ή κάποια αλλά χαρακτηριστικά συμπτώματα αυτής της ασθένειας, τότε πρέπει να τους κάνουμε θεραπεία για 10 ημέρες και να τα έχουμε συνεχόμενα κλειστά μέχρι να επανέλθουν πλήρως! Εγώ χρησιμοποιώ το 4x1 mix μαζί με ηλεκτρολύτες. Μόλις επανέλθουν τα έχουμε ανοιχτά για ακόμη 15 μέρες μόνο για πτήσεις στο κουμάσι γιατί έχουν αποδυναμώσει και δεν είναι έτοιμα ακόμη, για κάποια προπόνηση.