Ο πρωταθλητής των Σερρών ανοίγει τα χαρτιά του
Το Mypigeon επισκέφτηκε τον πρόεδρο και τον πρωταθλητή του συλλόγου αγωνιστικών περιστεριών 04 στις Σέρρες!!! Μας υποδέχτηκαν με χαρά και μας ανοίξαν τα κουμάσια τους αλλά και τις καρδιές τους, εξηγώντας μας τον τρόπο εκπαίδευσης και τα μυστικά τους!!! Αφήστε τα δικά σας σχόλια στο τέλος του άρθρου!!!
Αιμομιξία και προπόνηση ταχυδρομικών περιστεριών!
Μία πολύ ωραία αποκλειστική κουβέντα με τον κύριο Καραμανλή Νίκο και τον Στέλιο Συμεωνίδη περί αιμομιξίας και προπονήσεων στα ταχυδρομικά περιστέρια! Το βασικό συμπέρασμα που βγάλαμε, είναι πώς για να κάνεις δικιά σου ράτσα, πρέπει αναγκαστικά να προβείς σε αιμομιξία! Απολαύστε το βίντεο!
Συνέντευξη με τον Νίκο Καραμανλή!
Στα τόσα χρόνια ενασχόλησής μου με τα περιστέρια, έχω κάνει πολλούς φίλους σε όλο τον κόσμο!
Κάποια περιστατικά όμως, έχουν μείνει ακόμα στο μυαλό μου. Έχω γνωρίσει εκτροφείς που με μία ματιά καταλάβαιναν την ποιότητα του περιστερίου, αλλά ακόμη και τις ικανότητές του μυαλού του.
Παλιότερα, είχαμε φέρει στην Ελλάδα και ήρθε στα κομάσια μας ο Michel Van Hee για να δει τα περιστέρια που κρατούσαμε.
Έπιανε 1 προς 1 τα περιστέρια μας στα χέρια του, το ψαχούλευε λίγο και μετά υπήρχαν δύο εκδοχές:
Ή το πετούσε κάτω και έλεγε "no good" ή το σήκωνε και το κοιτούσε για περίπου 30 δευτερόλεπτα στο πρόσωπο και έλεγε "good" ή "champion".
Εγώ με τον Γιάννη τον Κυριάκου περιμέναμε να φτάσει στους καλύτερους άσους μας για να δούμε τι θα πει...
Τους πέτυχε όλους ανεξαιρέτως!!!
Το βράδυ τον πήγαμε στα μπουζούκια για διασκέδαση, μετά από λίγο ποτό και καλή διάθεση θέλοντας να εκμεταλλευτούμε την ευχάριστη κατάσταση και να αποσπάσουμε πληροφορίες, τον ρώτησε ο Κυριακού, τι έβλεπε στα περιστέρια και έβγαζε συμπεράσματα!
Η απάντηση ήταν: "ένστικτο"!
<Δεν βλέπω κάτι συγκεκριμένο που με κάνει να είμαι σίγουρος για κάποιον πρωταθλητή, αλλά βλέποντας όλα τα σημάδια και τα σημεία εκείνα που θέλω να δω, καταλαβαίνω ενστικτωδώς αν το περιστέρι αξίζει ή όχι!>
Οπότε πιστεύω πως υπάρχουν εκτροφείς, οι οποίοι έχουν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα καλά περιστέρια ακόμα και χωρίς να διαβάσουν τα αποτελέσματα.
Όσο μεγαλώνουμε και παίρνουμε γνώσεις και εμπειρίες τόσο λιγότερα καταλαβαίνουμε πώς γνωρίζουμε.
Κάποτε όταν ήμουν στην Ξάνθη απο 1980-1985, αποφάσισα να ασχοληθώ με τα Τακλατζίδικα γιατί οι εκτροφείς είχαν όλοι αυτή τη ράτσα, με αποτέλεσμα να την αγαπήσω και εγώ.
Ήμουν νέος σε σχέση με τους παλιότερους, οπότε οι παλιότεροι με πείραζαν και δεν πίστευαν πως μπορεί να φτάσω στο επίπεδό τους στο κοντινό μέλλον τουλάχιστον, κάποια στιγμή πήγα στην Κομοτηνή και βρήκα έναν άνθρωπο που ακόμα τον έχω στην καρδιά μου.
Μου έδωσε κάποια περιστέρια και με εκείνα τα περιστέρια κατάφερα, μελετώντας και μαθαίνοντας, ακόμα και να ξεπεράσω τους παλιότερους κάνοντας τους τελικά να με παραδεχτούν!
Μία άλλη ωραία ιστορία, είναι όταν είχαμε ανέβει στη Ρουμανία για κάποιους αγώνες και δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή που έμεινα από βενζίνη στο δρόμο και με ένα τηλέφωνο στον Ρουμάνο εκτροφέα Λούντο Βασίλε, ήρθε και με παρέλαβε ο ίδιος πηγαίνοντάς με σε ένα γκαράζ. Ξαφνικά εκεί που καθόμασταν, άρχισαν να έρχονται εκτροφείς με μπιτόνια γεμάτα βενζίνη.... Γέμισα το ρεζερβουάρ και μου έβαλαν κάποια μπιτόνια ακόμα και στο πορτμπαγκάζ για ώρα ανάγκης.
Τέτοιες κινήσεις τις βλέπεις μόνο σε αδελφικές σχέσεις και το Περιστέρι δημιουργεί αδελφικές σχέσεις μεταξύ των εκτροφέων!
Μία ενδιαφέρουσα ιστορία επίσης, είναι κάποια στιγμή που έγινε η δημοπρασία του Στεφανέσκου από τον τελικό αγώνα του Balkanic Fair Play στο πρ'ωτο Κολομποδρόμιο τον Βαλκανίων στη Ρουμανία και όλοι είχαν πάρει απο τα πρώτα πουλιά, είχαν μείνει κάποια από το τέλος και ενώ καθόμασταν έξω από το κουμάσι, έμπαιναν ένας-ένας εκτροφείς και έβλεπαν τα πουλιά που είχανε μείνει.
Ήταν ένα περιστέρι, το οποίο έπιασαν όλοι στα χέρια τους και δεν άρεσε σε κανέναν, αλλά όταν το έπιασα στα χέρια μου εγώ είδα αυτό που ήθελα και είπα ότι θα το πάρω.
Το περιστέρι ήταν πολύ φθηνό λόγω του ότι δεν το επέλεγε κανένας για αγορά και οι υπόλοιποι όταν είπα πως θα το πάρω, έμειναν έκπληκτοι γιατί το θεωρούσαν ένα κακό πουλί.
Εκείνο το περιστέρι μπορώ να πω, πως πολλές φορές με έβγαλε ασπροπρόσωπο σε πολύ δύσκολους αγώνες, με πολλούς από τους απογόνους του να μη χάνονται με τίποτα!
Επίσης κάποτε στην Τουρκία είχα κάνει μία συναλλαγή με τον De Weerd, για ένα ζευγάρι πού θεωρούσα πως ήταν πολύ καλό και επειδή είχα δώσει αρκετά λεφτά για να το αγοράσω, ο De Weerd μου είπε ότι θα μου κάνει και ακόμη ένα ζευγάρι δώρο!
Όταν με το καλό ήρθαν τα πουλιά στην Ελλάδα και παρέλαβα το ζευγάρι που αγόρασα, ρώτησα πού είναι το δώρο που μου υποσχέθηκε και μου είπε ότι το είχε ξεχάσει αλλά επειδή είχε φέρει μαζί του αρκετά πουλιά για εκτροφείς της Ελλάδος και θέλοντας να κρατήσει την υπόσχεσή που μου είχε δώσει, πήγε και διάλεξε δύο πουλιά και μου τα έφερε.
Το θηλυκό το έπιασα στα χέρια μου μαζί με έναν φίλο μου τον Μάκη και μόλις το ελέγξαμε θεωρήσαμε πως είναι σαβούρα και γελούσαμε. Εγώ μάλιστα πρότεινα στον Μάκη να το πάρει αν θέλει και μου είπε, βρες κάποιον άλλον να το δώσεις...
Μετά από πολύ καιρό, αποφάσισα να βγάλω κάποια μικρά αλλά τα δώρισα σε άλλον φίλο, για να τα δοκιμάσει. Όταν τα δοκίμασε, μου είπε ότι τα μικρά του έκαναν 7 βαθμολογίες στους 7 αγώνες και μου μπήκαν ψύλλοι στα αυτιά...
Την επόμενη γέννα την κράτησα για μένα και έτρεξα τα μικρά τους.
Αυτή τη στιγμή, αν μπορώ να πω πως μέσα στο κουμάσι μου έχω 5 περιστέρια "σημαίες" ένα από αυτά, είναι και αυτό το πουλί που έβγαλα από εκείνη την θηλυκιά.
Καμιά φορά λοιπόν, από το πουθενά μας έρχονται πρωταθλητές στα χέρια μας που τους υποτιμάμε και μπορεί να τους χάσουμε άδικα δίνοντας τους αλλού.
Ο συγχωρεμένος ο Κιλλικίδης, πού έχει σηκώσει την Ελληνική σημαία πολλές φορές στο εξωτερικό επάνω στα ταχυδρομικά περιστέρια, έκανε πουλιά από έναν παππού.
Αυτός ο παππούς, έβγαλε και πουλούσε κάποια περιστέρια και αφού διάλεξαν όλοι και πήραν τα καλύτερα, είχε μείνει ένα θηλυκό στο τέλος που όλοι το είχαν για άχρηστο.
Ο παππούς πήρε αυτό το περιστέρι και είπε στον Κιλλικίδη, πάρε αυτό το περιστέρι που έμεινε και θα με θυμηθείς γιατί μου αγόρασαν όλα τα περιστέρια και αφήσαν το καλύτερο...
Ο Κιλλικίδης τελικά δικαιώθηκε πανηγυρικά!!!
Είναι πολλά αυτά που μπορούμε να πούμε και είμαι διατεθειμένος να κάνουμε κάποια άρθρα με γνώσεις και εμπειρίες που μπορεί να βοηθήσουν τους καινούργιους εκτροφείς για να εχουν καποια βάση στο ξεκίνημά τους!!!
Εμείς ξεκινήσαμε απο το μυδέν στα ταχυδρομικά περιστέρια......
Απερίγραπτα συναισθήματα
Είχε ξεκινήσει το εθνικό πρωτάθλημα και είχαμε φτάσει στον τελικό.
Στον τελικό έτρεχε ένα περιστέρι μου, για το οποίο ήμουν σίγουρος ότι θα γυρίσει, και το περίμενα.
Απογοητεύτηκα όταν είδα πως το περιστέρι δεν γύρισε, γιατί ήταν από τα πουλιά που πίστευα πως δεν θα χαθεί.
Κάτι μέσα μου όμως με έτρωγε για αυτό το πουλί...
Τρεις μέρες αργότερα ήμουν επάνω στην πλάκα στο κουμάσι μου, και ξαφνικά βλέπω από μακριά ένα περιστέρι να έρχεται!
Ήμουν σίγουρος πώς ήταν εκείνος!!!
Είναι από τις φορές που συγκίνησε τόσο πολύ με τα περιστέρια σου, που φωνάζεις και κλαις από τη χαρά σου μόνος σου μπροστά στο περιστερώνα σου...
Το Περιστέρι δεν ήταν ο καλύτερος Άσσος μου αλλά ήταν από τα πουλιά που ήξερα ότι δεν θα χαθεί.
Ήμουν σίγουρος πως οτι και αν γινόταν, αυτός θα ερχόταν πίσω.
Και τώρα που το λέω και το ξανά θυμάμαι, συγκινούμαι για το πείσμα αυτών των πουλιών.
Έτσι ακριβώς ένιωσα και κάποια άλλη στιγμή που είδα τα πρώτα 4 περιστέρια μου να επιστρέφουν από τον αγώνα και διαπίστωσα ότι μπροστά ήταν η μαμά και ακριβώς από πίσω τα τρία παιδιά της!
Ήμασταν μαζί με τον συγχωρεμένο τον Αδάμου τον Γιάννη από Θεσσαλονίκη!
Όταν ο Αδάμου με ρώτησε τι πουλιά είναι αυτά που ήρθαν πρώτα και του είπα ότι είναι η μαμά και τα τρία παιδιά της, μου είπε χαρακτηριστικά "Διαγωγή κοσμιοτάτη βλέπω"!!!
Ήταν από τα Αμερικάνικα, τα περιστέρια που έφερα πρώτα σε εκείνο τον αγώνα!!!
Υπάρχουν πολλές τέτοιες συγκινήσεις που μόνο ένας εκτροφέας ταχυδρομικών περιστεριών μπορεί να καταλάβει το συναίσθημα που νιώθεις εκείνη τη στιγμή!!!
Κυπελούχος με σφαίρα στο στήθος
Ήταν τέλη Φεβρουάριου, η τελευταία ημέρα του κυνηγιού του 2000 και βιάστηκα και πήγα τα πουλιά για προπόνηση.
Έριξα 25 περιστέρια και γύρισαν τα 10, έχοντας 15 απώλειες.
Όταν έφταναν τα 10 πουλιά στο κουμάσι, είδα τα πόδια τους κρεμασμένα.
Ηταν όλα σε άθλια κατάσταση και κάποια χτυπημένα από κυνηγούς.
Τα πήρα αμέσως και τα πήγα στο γιατρό ο οποίος τα έβγαλε ακτινογραφία.
Είδαμε ότι ένα περιστέρι είχε μέσα του δύο σκάγια, που το ένα είχε σφηνωθεί στο στήθος και το άλλο στο φτερό, αλλά ευτυχώς ήταν σε σημεία του σώματος που του επέτρεπαν να πετάξει.
Αυτό το περιστέρι εκείνη τη χρονιά, έκανε 7 βαθμολογίες στο εθνικό πρωτάθλημα και μου χάρισε και 2 κύπελλα!
Ήρθε 1ο περιστέρι από τις γύρο περιοχές, στον τελικό από Τουρκία, στα 776 km με θερμοκρασία 36 βαθμούς. Το ίδιο περιστέρι πάλι, στο ίδιο πρωτάθλημα είχε έρθει 1ο στα 420km.
Και όλα αυτά, με μία σφαίρα σφηνωμένη στο στήθος του!
Αυτός λιπών ήταν ο GR-99-1281.
Επίσης, θυμάμαι χαρακτηριστικά, ότι λόγω του ότι είχε τη σφαίρα στο στήθος, δεν έβαζε καθόλου βάρος, ακόμα και αν καθόταν κλειστός στο κουμάσι.
Έχω κρατήσει ακόμα τις ακτινογραφίες που του είχαμε βγάλει και φαίνεται η σφαίρα στο στήθος του!!!
Το κουτσό περιστέρι
Στο πρωτάθλημα του 1992 πετάξαμε τελικό από την Κρήτη!
Την πρώτη ημέρα δεν είχε έρθει κανένα πουλί σε όλη την ομοσπονδία και την δεύτερη μέρα αν θυμάμαι καλά, είχε έρθει ένα περιστέρι του Γιακουμέλου.
Την Δευτέρα το πρωί φέρνω εγώ ένα μικρό πουλί ούτε ενός έτους, το οποίο επειδή τα είχε δώσει όλα, λόγω της δυσκολίας του αγώνα "κάηκε".
Το αποτέλεσμα ήταν, από τότε και στο εξής, όποτε πετούσε πάνω από μισή ώρα, κρεμούσε το ένα του πόδι.
Την επόμενη χρονιά πετούσε από τον πρώτο αγώνα με ένα κρεμασμένο πόδι.
Για τα επόμενα δύο χρόνια ήταν το καλύτερο περιστέρι που είχα στο κουμάσι μου και γυρνούσε πάντα με το ένα πόδι κρεμασμένο!
Πετάξαμε πάλι από Κρήτη και γύρισε πάλι, και μάλιστα με 7 και 7 βαθμολογίες!
Τότε πετούσαμε 15άδες!
Αφού πέταξε για 3 χρόνια και πήγε τόσο καλά, το έβαλα για αναπαραγωγή στις μάνες.
Απο αυτά τα περιστέρια δεν έχασα σχεδόν κανένα πουλί.
Ένα πολύ σκληρό πουλί, που έδινε και σκληρούς απογόνους!
Γύρισε νύχτα!
Θυμάμαι σε ένα χειμωνιάτικο πρωτάθλημα Δεκεμβρίου στο εθνικό πρωτάθλημα στον τελευταίο αγώνα, πετάξαμε με έναν τελείως ακατάλληλο καιρό με πολύ υγρασίας και χιονόνερο όλη τη μέρα σε πολλά μέρη της πίστας. Η θερμοκρασία ήταν κάτω από το μηδέν.
Μεχρι το σούρουπο ειχαν έρθει ελάχιστα περιστέρια με τεράστιες απώλειες σε όλους τους εκτροφείς με αποτέλεσμα να μην κλείσει η βαθμολογία του συλλόγου, γιατί δεν είχανε μαζευτεί τα πουλιά που χρειαζόταν...
Εγώ, μέχρι τις 4:30 που νύχτωσε ήμουν μια κάρτα πίσω!
Με πήρε τηλέφωνο ο Βεράνης ο πρώην πρόεδρος της Ομοσπονδίας και μου είπε ότι πρέπει σιγά σιγά να μαζευτούν τα ρολόγια στο σύλλογο για να βγουν οι βαθμολογίες!
Εγώ, είχα ακόμη ελπίδες, πως θα έρθει κάποιο περιστέρι και θα χτυπήσω την κάρτα που χρειαζόμουν!
Κάποια στιγμή κατά τις 6:15 το είχα πάρει απόφαση ότι δεν θα ερχόταν άλλο πουλί για σήμερα.
Είχε περάσει 1,5 ώρα από το σούρουπο και είχε πλέων νυχτώσει κανονικά.
Πήρα το ρολόι μου και πήγα στο σύλλογο να το βάλουμε στο Master.
Πράγματι έχασα για μια κάρτα αλλά δεν μπορούσα να κάνω κάτι.
Μετά τα διαδικαστικά του συλλόγου και την απόδοση των βαθμολογιών πήγαμε όλοι μαζί σε μία ταβέρνα να γιορτάσουμε το τέλος του πρωταθλήματος και να πιούμε κανένα ποτηράκι όλοι μαζί!
Στις 10:00 το βράδυ γύρισα στο σπίτι και από περιέργεια μπήκα στο κουμάσι να δω τι γίνεται.
Δεν μπορούσα να πιστέψει στα μάτια μου.
Ένα περιστέρι με περίμενε μέσα στο κουμάσι.
Δυστυχώς το ρολόι ήταν στο σύλλογο ώστε να βγούνε τα αποτελέσματα.
Πήρα πάλι τον Βεράνη και του είπα τι είχε γίνει!!!
Αυτό που μου έκανε περισσότερη εντύπωση ήταν το ότι γύρισε μιάμιση ώρα μετά την δύση του ηλίου, δηλαδή το περιστέρι ήρθε στο κουμάσι νύχτα.
Είναι κάποιες ιστορίες με τα περιστέρια που σου μένουν στο μυαλό για πάντα!!!
Τι είναι τα Κομποδρόμια
Τα Κολομποδρόμια είναι αγώνες, που ξεκίνησαν στην Κίνα λόγω έλλειψης χώρου για περιστερώνες στα σπίτια των μεγάλων πόλεων. Αμέσως έγινε μία νέα μόδα αγώνων, πού μπορείς να τρέξεις τα περιστέρια σου επί ίσοις όροις με ανταγωνιστές εκτροφείς ακόμα και από άλλες χώρες. Θα λέγαμε πώς είναι κάτι σαν τον ιππόδρομο των περιστεριών... Πριν αρχίσουμε να αναλύουμε την έννοια και τον σκοπό αυτού του είδους αγώνα, θα ήθελα να πω αρχικά ότι το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι στο 90% των Κολομποδρομίων σε όλο τον κόσμο, αγωνίζονται μικρά πουλιά, κάτω του ενός έτους, διεκδικώντας κάποιο έπαθλο.
Βασική ιδέα:
Η βασική ιδέα είναι πως υπάρχει ένας τεράστιος περιστερώνας, πού ο κάθε εκτροφέας στέλνει τα πουλιά του για να αγωνιστούν. Τα πούλια πρέπει να μην έχουν πετάξει ποτέ ξανά από την ημέρα της γέννησής τους, για να πετάξουν για πρώτη φορά στον περιστερώνα του Κολομποδρομίου, ώστε να πιστέψουν πως εκεί είναι το πραγματικό τους σπίτι. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να συμμετέχουν μόνο περιστέρια με το αναγνωρισμένο χοντρό του Παγκόσμιου Οργανισμού FCI, τα οποία παίρνουν οι εκτροφείς από τον Σύλλογο που είναι εγγεγραμμένοι και οι σύλλογοι με τη σειρά τους από την ομοσπονδία της κάθε χώρας. Με αυτόν τον τρόπο διαβεβαιώνεται πώς τα περιστέρια είναι μικρότερα του ενός έτους. Αφού απελευθερωθούν τα περιστέρια και πετάνε στον περιστερώνα για περίπου έναν μήνα, οι υπεύθυνοι του Κολομποδρομίου τα βάζουν σε ειδικές κούτες και τα μεταφέρουν στις πίστες απελευθέρωσης. Αρχικά τα αφήνουν από τα 5 km μακριά από το κουμάσι τους και κάθε φορά απομακρύνονται όλο και περισσότερο, μέχρι να φτάσουν και τα 500+ χιλιόμετρα που είναι συνήθως οι τελικοί αγώνες. Συνήθως οι αγώνες είναι πέντε και ξεκινάνε από τα 150 μέχρι και τα 500+ χιλιόμετρα.
Επιστροφή:
Ο αγώνας έχει να κάνει με την ταχύτητα επιστροφής στον περιστερώνα. Όποιο περιστέρι γυρίσει 1ο σε κάθε αγώνα παίρνει και το ανάλογο έπαθλο, το οποίο είναι είτε χρηματικό είτε κάποιο βραβείο. Ο χρόνος επιστροφής καταγράφεται σε ειδικά ρολόγια, με τη βοήθεια μικροτσίπ που τοποθετούνται στα πόδια του κάθε αγωνιζόμενου περιστερίου.
Βραβεία/Έπαθλα:
Στο τέλος όλων των αγώνων βγαίνουν και τα καλύτερα περιστέρια, σε σχέση με τα αποτελέσματα που είχαν γενικά σε όλους τους αγώνες. Αυτά τα περιστέρια λέγονται Άσσοι και κερδίζουν ανάλογα έπαθλο. Τέτοια Κολομποδρόμια υπάρχουν αρκετά σε όλο τον κόσμο και καθημερινά φτιάχνονται όλο και περισσότερα, με όλο και μεγαλύτερα έπαθλα, θέλοντας να τραβήξουν το ενδιαφέρον των εκτροφέων. Ο αριθμός των πουλιών που φιλοξενούνται ποικίλλει, από 1.000 πουλιά μέχρι και πολλές χιλιάδες περιστέρια και είναι ανάλογα με το μέγεθος πού περιστερώνα που διαθέτει το κάθε Κολομποδρόμιο. Το κάθε πουλί που συμμετέχει στο παιχνίδι, πληρώνει το αντίτιμο συμμετοχής από το οποίο οι ιδιοκτήτες αφαιρούν όλα τα έξοδα και όλα τα χρήματα των επάθλων και ότι περισσέψει μένει σε αυτούς. Προφανώς και πρέπει να μείνει κάτι και σε αυτούς, διότι είναι μία κερδοφόρα επιχείρηση, που το κέρδος είναι ο μοναδικός σκοπός, όπως και σε όλες τις επιχειρήσεις του κόσμου. Πολλοί εκτροφείς και ιδιαίτερα στην Ελλάδα, έχουν το κέρδος που βγάζεις μέσω των περιστεριών, σαν κάτι πολύ κακό που αγγίζει τα όρια του κακουργήματος. Μάλλον δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι το κέρδος είναι εκείνο που ανεβάζει την ποιότητα σε όλους τους τομείς, λόγω ανταγωνισμού και αναγκάζει τους εκτροφείς να ανεβάσουν τον πήχη σχετικά με τους στόχους τους. Αρκεί να μην το παρακάνουμε βέβαια....
Δημοπρασία:
Μετά το τέλος των αγώνων και αφού έχουν μοιραστεί τα έπαθλα στους νικητές, αρχίζει η δημοπρασία των περιστεριών. Τα περιστέρια ποζάρουν στο φακό των φωτογράφων, με τα αποτελέσματά τους γραμμένα στο πλάι της φωτογραφίας τους. Οι φωτογραφίες κοινοποιούνται δημόσια και οι εκτροφείς από όλο τον κόσμο χτυπιούνται μεταξύ τους για το ποιος θα δώσει τα περισσότερα, για να κερδίσει το "κορίτσι" της φωτογραφίας. Όταν η δημοπρασία κλείσει, τα περιστέρια μεταφέρονται στους νέους τους κατόχους.
Θετικά και αρνητικά:
Τα μοναδικά αρνητικά σημεία που βλέπω εγώ στα Κολομποδρόμια, είναι πρώτον πως τα πουλιά που τρέχουν πρέπει να είναι κάτω του ενός έτους ηλικιακά, με αποτέλεσμα να βγαίνουν βιαστικά συμπεράσματα για την αξία τους και δεύτερον ότι την ώρα που τα περιστέρια σου αγωνίζονται, εσύ σαν εκτροφέας δεν έχεις τη χαρά ούτε της εκπαίδευσης τους, αλλά ούτε και της επιστροφής τους στον περιστερώνα σου. Το συναίσθημα που νιώθει ένας εκτροφέας όταν βλέπει το περιστέρια του να γυρίζουν στο σπίτι τους, είναι κάτι αναντικατάστατο! Τα θετικά όμως είναι πολύ περισσότερα. Καταρχήν μπορείς να ανταγωνιστείς κάποιον εκτροφέα από την άλλη άκρη της γης, που σε διαφορετική περίπτωση δεν θα σου δινόταν ποτέ αυτή η ευκαιρία. Ένα άλλο επίσης θετικό σημείο, είναι πώς μπορείς να συμμετέχεις στον αγώνα χωρίς να χρειάζεται να έχεις πολλά περιστέρια στον περιστερώνα σου και χωρίς να χρειάζεσαι κάποιον εξοπλισμό, οι πολλές γνώσεις. Ακόμη, μπορείς να συμμετέχεις και αν δεν έχεις καθόλου περιστέρια στη διάθεσή σου, αγοράζοντας από κάποιον εκτροφέα πουλιά μόνο για αυτόν τον αγώνα ή ακόμα και να "ενεργοποιήσεις" τα περιστέρια κάποιου άλλου, για να τρέξουν για σένα. Αυτό βέβαια γίνεται μόνος στην περίπτωση που κάποιος εκτροφέας δεν θέλει να ποντάρει στα πουλιά του. Το μεγαλύτερο πλεονέκτημα όμως είναι τα έπαθλα! Τα περιστέρια που φτάνουν πρώτα στον τελικό, χαρίζουν πολλά χρήματα στον ιδιοκτήτη τους. Από μερικές χιλιάδες ευρώ μέχρι και ένα εκατομμύριο. Για αυτό το λόγο, όλο και περισσότεροι εκτροφείς δείχνουν ενδιαφέρον σε τέτοιου είδους αγώνες.
Όλα αυτά όμως είναι ευχάριστα, μόνο αν οι διοργανωτές παίζουν χωρίς παρατυπίες και κλεψιές. Αυτό είναι και το βασικό χαρακτηριστικό για ένα επιτυχημένο Κολομποδρόμιο. Αν παίζει χωρίς κλεψιές και αν δίνει τα έπαθλα κανονικά στους νικητές, τότε χωρίς αμφιβολία θα έχει πολλούς οπαδούς κάθε χρόνο και ταυτόχρονα πολλές χιλιάδες ευρώ στις τσέπες των διοργανωτών Και δικαίως.....
